Je hart als kompas
We zijn zo gewend geraakt aan ‘nadenken’.
Aan afwegen, analyseren, verklaren.
Alles moet kloppen … op papier dan.
Maar wat als het ineens wringt?
Niet omdat je iets verkeerd doet,
maar omdat je iets niet meer voelt.
Dat kan iets kleins zijn.
Een dag die niet loopt.
Een afspraak die zwaar voelt.
Of een stemmetje diep vanbinnen dat zegt:
“Ik wil dit niet meer.”
Dat is geen zwakte. Dat is richting.
Geen paniekknop, maar een zachte tik op je schouder.
Je hart klopt. Letterlijk.
En dat doet het al je hele leven.
Maar wanneer heb je er voor het laatst naar geluisterd?
Je hart heeft geen plan. Geen stappen.
Geen vijf inzichten of zeven manieren.
Het zegt gewoon wat waar is.
Voor jou. Nu!
En als je luistert…
hoef je ineens niets meer uit te leggen.
Of te verdedigen.
Je voelt het gewoon.
Dat is geen magie. Dat is geen zweverigheid.
Dat is jouw natuur.
Zo simpel als ademhalen.
Je hoeft het niet te snappen.
Je hoeft alleen maar te voelen of het klopt.
Want daar begint het.
In dat moment waarop je weer contact maakt met je eigen richting.
Niet die van een ander.
Niet die van het systeem.
Maar die van jou.
Dus:
Als je hart iets zegt… luister.
Ook al is het zacht.
Juist dan.